می حال بده خراب بوه ایه ندی بیاری
اته آهن که جدایی ونه پیری بیاری
می جون زن زخم رو اینا دیر اثر نکنه
ساقی ره با اینه نسه عرق سگی بیاری
به کوچه سر هره سانه چی چشم به را بومه
دنی سر حال دامه ویسه پشون نیکا بومه
نه اون نه نه به مستی از کشی نیه هودرده
نه اون ننه امشو می دل تکو تنها بمرده